Ο απολυμαντικός παράγοντας που χρησιμοποιείται συνήθως στις πισίνες είναι το χλώριο, το οποίο απορροφάται από το δέρμα σε μεγάλες ποσότητες. Έχει αποδειχθεί από μελέτες ότι το χημικό αυτό ενοχοποιείται για διάφορες μορφές καρκίνου, για δερματοπάθειες, καρδιοπάθειες και για αναπνευστικά προβλήματα. Όμως, χωρίς τη χλωρίωση του νερού οι χρήστες κινδυνεύουν από πλήθος μολύνσεων, ιδιαίτερα όταν οι πισίνες είναι πολυσύχναστες. Έτσι έχουν θεσπιστεί συγκεκριμένα όρια που κρίνονται ασφαλή για την υγεία του ανθρώπου, τα οποία πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια.

Μια δεύτερη μέθοδος απολύμανσης είναι το όζον. Σαφώς πρόκειται για έναν πιο υγιεινό τρόπο που δεν επιφέρει βλαβερές επιπτώσεις στον οργανισμό. Όμως, οι πισίνες που καθαρίζονται αποκλειστικά με όζον σπανίζουν στη χώρα μας. Συχνά γίνεται συνδυασμός των δύο μεθόδων.
Ο έλεγχος για την ύπαρξη χλωρίου στο νερό είναι πολύ απλός και μπορεί να γίνει από τον καθένα. Αρκεί η ανάμειξη ενός χημικού δείκτη για την ανίχνευση χλωρίου (ο οποίος πωλείται σε συγκεκριμένα φαρμακεία) με το νερό της πισίνας σε ένα διάφανο σκεύος, όπου η ύπαρξη χλωρίου θα προκαλέσει χρωματισμό του νερού. Με τον ίδιο απλό τρόπο μπορεί να διαπιστωθεί και η απορρόφηση του χλωρίου από το δέρμα. Η βύθιση του χεριού στο σκεύος με το νερό προτού προστεθεί σε αυτό ο χημικός δείκτης, θα αποτρέψει το χρωματισμό του και το νερό θα παραμείνει διαφανές.